Er kwamen schilders in kleurrijke gewaden en grote hoeden met prachtige veren. Schrijvers die uitgedost waren in subtiele jurken en pakken die alles over hun identiteit onthulden. Grimeurs met pratende vogels op hun schouders. Het was, kortom, een wondere wereld.

Vandaag was er een klein meisje, dat met haar vader op zoek was naar uit zichzelf bewegende roze strikjes. Roze strikjes in allerlei vormen en maten. Ze wilde een groot feest geven, ziet u? En daarvoor was het essentieel dat al haar vriendjes en vriendinnetjes uitgedost werden in een overvloed aan strikken en strikjes. Roze natuurlijk, ze was immers een meisje.

Haar vader was een graag geziene gast in het straatje. Hij was verhalenverteller en bracht altijd weer een nieuw verhaal, wanneer hij op bezoek kwam. En hier hielden de winkeliers in het straatje van. Om geld gaven ze er namelijk niets, maar betalen met een mooi verhaal... Oh la la, je stond versteld wat je hier allemaal kon kopen met een mooi verhaal.

Terwijl ze het winkeltje binnengingen, werden ze door allerlei voorbijgangers en winkeliers begroet: iedereen leek de man te kennen. Nu zou ik u graag vertellen wat er precies gebeurde toen ze eenmaal binnen waren, waar ze natuurlijk slaagden voor de aankopen van het feest en zelfs extraatjes kregen, omdat het verhaal dat de man vertelde weer zo prachtig was. Maar dat was pas uren later, toen de zon langzaam achter de daken van de woningen zakte, de avond inviel en het tijd was om te sluiten. De waarheid is, dat ik het zelf ook niet precies weet. Maar laat me u dit beloven: als het verhaal me eens ter ore komt, zal ik het u graag vertellen.

& Einde &