Het is druk op het plein. De gemeente heeft er werk van gemaakt om het plein gezellig aan te kleden. Aan de lantarenpalen hangen lampjes en kerstkransen en op het midden van het plein staat een enorme kerstboom, ook met lichtjes. Overal staan standjes waar je warme chocolademelk met slagroom, glühwein & warme broodjes kunt kopen en er zijn kerststalletjes met cadeautjes. Je kunt er houten rendieren vinden, kleine stoffen kabouters met rode puntmutsjes, kaarsen, kussens en kerstornamenten.

De bezoekers op het plein geven hun ogen goed de kost en wie niet is blijven staan om iets te eten of drinken, is te vinden bij de andere stalletjes. Eén van de stalletjes staat aan de rand van het plein naast het koor en de eigenaresse is bezig wollen kleden neer te leggen op de houten bankjes aan weerszijden van haar kraam.

Ze verkoopt mistletoe. Mistletoe in allerlei maten en samengebonden met verschillende kleuren koord. Onderwijl zingt het koor nog steeds uit volle borst.

🎶 O, the first snowfall of the winter
O, that first snowfall of the year
And it shows no sign of stopping
In each house you'll find a sleigh
That was waiting for this day 🎵

De vrouw stopt even met waar ze mee bezig is om te luisteren naar haar buren, in haar handen nog een warme deken. Ze glimlacht en begint zachtjes mee te neuriën; ze herkent het nummer van eerdere kerstdagen, toen dit lied alle decembermaanden klonk in het huis van haar familie. Als het lied eindigt, draait ze zich om en legt de laatste deken op een bankje.

Een klein meisje is voor haar kraam blijven staan en slaat haar gade. 'Goedemiddag', begroet ze het meisje. 'Hallo, mag ik even op uw bankje zitten? De kleden zien er zo lekker warm uit'. 'Natuurlijk mag dat, daar liggen ze voor. Ben je alleen op de kerstmarkt?' 'Nee', zegt het meisje terwijl ze gaat zitten, 'Mijn vader & moeder staan daar nog', het meisje wijst naar een stalletje waar een man en vrouw wat staan te drinken. Ze zwaaien. Het meisje zwaait terug. 'Ik zag uw stalletje met alle planten. Dat is toch mistletoe?' De vrouw knikt instemmend. 'Daarmee komen je wensen toch uit?', gaat het meisje verder. 'Ja, dat zeggen de mensen wel', antwoordt de vrouw. 'En ik geloof ze wel hoor', lacht ze het meisje toe. 'Dan wil ik graag een mistletoe bij u kopen, want ik wil graag dat mijn wensen uitkomen'. Het meisje kijkt haar met grote ogen ernstig aan. 'Zo zo, dat is een grote wens', antwoordt de vrouw. Op de achtergrond zingt het koor

🎶 Driving home for Christmas
I can't wait to see those faces
Driving home for Christmas
And I'm moving down that line 🎵

Het gezang geeft het gesprek tussen het meisje en de vrouw een gemoedelijk tintje. 'Ik ben Maribel', begint de vrouw. Het meisje kijkt haar nog steeds met grote ogen aan. 'Mijn naam is Annabel. Ik droomde vannacht dat ik hier op de kerstmarkt was, want mama had me gisteren verteld dat we hierheen zouden gaan vandaag. Het zag er natuurlijk niet precies zo uit als hier op het plein, maar ik droomde wel van u en uw kraampje met mistletoe. In mijn droom was u iets jonger en u zei tegen me dat mijn wensen uit konden komen. En toen gaf u me een bosje mistletoe. Daarom wist ik zonet dat ik naar u toe moest, toen ik uw kraampje zag. Vind u dat niet gek? Dat ik van u droomde, nog voordat ik u ontmoet had?' Maribel is even stil en kijkt het meisje aan voordat ze verder gaat. 'Nee, dat vind ik niet zo gek. Zie je, mijn mistletoe groeit op appelbomen & populieren en ik pluk ze alleen als ze er klaar voor zijn'. 'Klaar zijn voor wat?', vraagt Annabel. "Nou, om met jou mee naar huis te gaan, bijvoorbeeld', antwoordt Maribel. 'Er klaar voor zijn om jou te helpen met je wensen'. Annabel kijkt naar de bosjes mistletoe die uitgestald liggen. Zachtjes laat ze haar hand over de planten glijden. 'Dus ze kunnen echt wensen uit laten komen?', vraagt het meisje verwonderd. 'Alleen als je erin gelooft', antwoordt Maribel. 'Kijk, wat er denk ik eigenlijk gebeurd is vannacht, is dat jij in je dromen een beetje vooruit was. Je wist dat je naar de kerstmarkt zou komen vandaag en in je dromen zag je mij en mijn kraampje al en sprak ik tegen je. Maar je kon niet weten dat ik hier ook echt zou staan vandaag. Dat wist je pas toen je mij zonet zag en besloot om naar mij toe te komen. Het lijkt er op, dat je wel geloofde in wat je gedroomd hebt, want je vroeg me meteen of mijn mistletoe wensen kan laten uitkomen'. 'Maar hoe kon ú dat weten, vannacht?' 'Tja,' lacht Maribel, 'dat weet ik ook niet precies. Ik denk dat mijn mistletoe míj een handje geholpen heeft met jou te vinden, ons heeft samengebracht in jouw droom. Weet je al welke wensen je graag uit zou zien komen?'

Annabel begint te lachen. 'Dat ik zelf zou kunnen leren om al mijn wensen uit te laten komen'. Nu is het Maribel's beurt om te lachen. 'Dat is een mooie wens, die heb ik nog niet eerder gehoord'. Ze kijkt even opzij, naar het koor dat na een korte pauze opnieuw begonnen is te zingen.

🎵 I close my eyes
And I'm somewhere else
just like magic
Everything is icy and blue
And you would be there, too
Under the mistletoe
Watching the fire glow
And telling me I love you 🎶

Nu kijkt Maribel naar het meisje, dat voor zich uit staart en ergens anders lijkt te zijn terwijl ze praat. 'Ik zou nooit meer haast hebben om ergens naartoe te gaan, want ik wist precies waar ik zou moeten zijn en wanneer. Sommige dagen zou ik veel doen en andere dagen zou ik lanterfanten. Ik zou geen dingen meer hoeven doen die ik niet leuk vind. Ik zou altijd gelukkig zijn & tevreden met wat ik heb'. Annabel kijkt op naar Maribel, alsof ze haar nu pas weer ziet. 'Als dat toch eens zou kunnen', antwoordt de vrouw haar. 'Ik denk dat heel veel mensen hun wensen graag uit zouden zien komen, als ze geloofden dat het mogelijk is'. Het is even stil tussen beiden. Dan vervolgt Maribel: 'Misschien kunnen mensen zich niet voorstellen dat ze altijd gelukkig zijn? Misschien geloven ze dat zoveel geluk iets is voor sprookjes? En dat het niet voor het oprapen ligt?'. Annabel zegt niets en kijkt liefdevol naar de mistletoe die uitgespreid ligt, wachtend om meegenomen te worden door iemand.

'Nou, ik geloof er wel in, hoor', zegt het meisje dan volmondig. 'En ik hoop dat ik er altijd in blijf geloven. Zo komen mijn wensen uit'.

'Nou, daar is geen speld tussen te krijgen', lacht Maribel haar blij toe. 'Ik geloof dat m'n mistletoe graag met je mee naar huis gaat'. Maribel pakt een groene, volle mistletoe die in het midden van de tafel ligt, half verscholen onder een grotere mistletoe met een groen koord. 'Neem deze maar mee, ik denk dat ze goed bij je past. Jullie zullen het samen wel kunnen vinden'. Annabel glundert als ze haar mistletoe aanneemt. 'Precies zoals in m'n droom', geeft ze Maribel een knuffel. 'Ik heb ook een cadeautje voor jou', zegt ze. Uit haar jaszak pakt ze een klein, fraai ingepakt pakje. 'In m'n droom zag ik dat er allemaal bubbels om je heen zweefden waarin het sneeuwde, dus ik heb iets voor je uitgezocht. Ik hoop dat je het mooi vindt', overhandigt ze Maribel het cadeautje. Het is een sneeuwbol, met een klein huisje en twee kinderen die een sneeuwpop maken ervoor. 'Dankjewel, wat lief van je', zegt Maribel, terwijl ze de bubbel heen en weer schudt zodat het binnenin sneeuwt. 'Die zet ik thuis bij de kerstboom. M'n kinderen zullen het een mooi gezicht vinden'. Dan komen Annabel's ouders aanlopen. 'Ik zie dat je gevonden hebt wat je zocht', geeft haar moeder Annabel een kus op haar hoofd. 'Wat krijgt u van ons?, wendt ze zich tot Maribel. 'Niets. Annabel & ik hebben elkaar een cadeautje gegeven, dus het is al betaald. Vrolijk Kerstfeest voor jullie en... May your every wish come true', knipoogt Maribel naar het meisje.